Ak Kağıda Kanla Yazılmış Gibi

Bir kıyı kahvesinde, denizin ıssız mavisine dalarken bakışlarım;
bir yeri bir başka yerden ayıranın salt dil olmadığını hissettiren görüntülerle yüzleşiyordum bir an.

Önce bir renk alaşımı alıyor gözlerimi…
Sonrasında kar soğuğunda alazlanarak kavrulmuş yüzlerin kıpkızıl parıltısına takılıp kalıyorum…

Göz izlerimizle birbirimize dokunuyoruz adeta.
Çağıltısını duyuyorum;
Kapanıyor bilincim.
Sonra bulutları siliniyor göğün
Yağmur sağanağı aydınlık güne bırakıyor yerini.
İnceliklerle örülü bakışının dilbentlerini aşıyorum.

Giderken bıraktığın not var ya;
Ben hep oradayım…
Hep…