Ey Ülkemin ütopik düşü,biliyorum sınırlar bize göre değil. Lakin öyle bir özlem ki bu, toprağa düşen fikrimin ikiz sevdası...
Neden benimde bir gök-yüzüm olmasın! Caddelerim! Leylek koşuşu adımlarım... Sokak aralarında koşturan özgür çocuklarım... Elime tutuşturduğun renkleri değil, ben kendi rengimi haykırmak istiyorum... senden değil, göğümden istiyorum tüm bunları... Çeksen kirli ellerini,ben sen kadar özgür ülkemde...
Gidelim bu şehirden/gidelim.../Silahların susuşunu dinleyelim yalnızca/Gidelim çocuklar/ ninnilerle suladığımız topraklara/Tankların olmadığı/Taştan bebekler/Çamurdan evler/Yalnızca kadınlar ve çocuklar/Erklerin,Erkeklerin olmadığı bir dünya ya
Tutsam aynayı yüzüne
Dönsen çocuk yanına
Annenin ilk dokunuşlarını sürsem
Yüzün döner mi(?) kendine...
Acımışım aşkımla harmanlayarak... acı ve aşk kadar kardeşçe!
Gördü... kaçırdım gözlerimi alelacele.
Görme(sen) !
Gördüm... kaçırdı gözlerini sakince.
Afoni bir yalnızlık ömrümüz!
Herkes kendi karanlığında...
Bir yığın suskun...!
Saat geceye değince,
Tanrı biraz daha yalnız...
Di'li geçmiş zamanlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!