Aişe’nin Tozlu Camında Yağmur Gecesi

Gece kaybolduğum bir andır bunu yazışlarım,
Gece kadar karanlık mısın söyle…
Ne zaman baksam yüzüne bir gülücük bin dert,
Söyle ağlamaz mısın sen aişe?
Karanlık kıyılarda mı unuttun beni?
Hangi kayalık sızlattı ayak uçlarını?
Hangi deniz çaldı temizliğini’de kirletti seni?
Bir sevda oldum misafir gönlüne,hüznün dağladı aişe,sevmez olaydım.
Kurşun bile etkilemezdi beni,senin iktirişin kadar,
Ben mendilime mektubumu sardımda geldim aişe,
Sırf seni seven gözler bilmesin diye,
içimden yazdım aişe sırf gönlüne huzur sunabilmek için,
İçtendim ben,yüreğimin hamuruna güvendim,
En zor yollardan geçtim,bazen çamur oldum yinede temizlenmeyi bildim.
Yüreğin bu kadar kör mü Söyle bu odandaki cama?
Sevdam,gözyaşlarımdan bardak bardak boşalan sudur aişe.
Karadeniz oldum, en yüksek yaylalarda çığlık oldum,sen hangi ağza meyve oldun aişe?
Deniz kabuğunun sihrine inandım,gözyaşlarımla sosladım rengi değişti,
Sen hala pembe mi giyinirsin?
Söyle hangi sevda seni bu kadar sever?
Görmeden bile bile ölüme benzin dökerek gider?
Bir gece ansızın gelip yaramı deşer?
Söyle hangi erkek sana el değer?
kaç kişi yanaklarına dokunur kaç el fiziğinde hayat bulur sevdalar?
Evinin önünde ölüm,mezar taşıma adımı bile yazdırmadım,
toprak oldum sırf habersizce üstüme bas diye aişe!
Yoluna güller yerine,gözle görünmeyen ırmaklar döktüm,
Akan sulara muhtaç olmayasın diye
Sırf fiziğine kanıp kurda kuşa sofra olmayasın diye aişe.
Ana kadar sıcak kucağında,baba kadar şefkat doluyum,koynunda uyut beni,
Gün gelir,sevdam yüreğinin bam teline dokunur.
Bilki o zaman gurbetten bir türkü yakarım aişe.
Sevdan ben olsaydım,seni ölümde bile bulur toprağımda huzurla uyurdum.
Sisli gecelerde,yağmurlu saatlerde hüzünlenme sen,
Ben seni tozlu ıslak günlerde yırtık bir pantolonla birde sökük tişörtle sevdim aişe,
Huzur bul yerinde,herşeyini bile bile,ben gitme bile diyemedim ayrılık olmasın diye.