Ailemle Gurur Duydum

Dedem Ahmet hep parmakla gösterildi,
Babaannem Gülendam hep rahmetle anıldı;
Dualar edildi...

Benim babam Kazım;
Küçüğünden, büyüğünden hep saygı gördü;
Sevildi, sayıldı her yere buyur edildi;
Kapılar ardına kadar açıldı;
Babamın bir tek sözü ikiletilmedi...
Ben ise ailemle gurur duydum...

Bazı sabahlar babamla ineriz çarşıya;
Bazen selam verir el öper;
Bazen de selam verir kısa muhabbetler eder...

Ayak üstüde olsa eskiler anılır,
Babamgilin tulumbası herkesin durağıdır...
Ben bunu ilk defa dile getiriyorum;
İlk defa size söylüyorum;
Ben hep ailemle gurur duydum...

Ben engelli de olsam bir yazarım,
Kendime asla usta demem;
Bu meslekte ben hep bir çırağım...
Benim başım dik, anlım açık!
Ben hep ailemle gurur duydum...

Ben bu mesleğe bismillah dediğimde;
İlk babamla annem inandı;
Başarırsın, yaparsın dediler;
Her zaman destek verdiler...
Ben her seferinde ailemle gurur duydum...

Ben bugüne kadar hiçbir şeyden;
Geri kalmadım, ne istesem alındı;
Ne istesem her zaman imkan oldukça;
Anında yapıldı...
Ben her saniye, her dakika;
Ailemle gurur duydum...