İçindeki bir kulak ve bir resimle
saklıyorum mavi bir şişeyi:
gece mecbur ettiğinde baykuşun tüyünü,
kısık sesli kiraz ağacı yolduğunda kendi dudaklarını
ve deniz esintisi çoklukla
delik deşik ettiği kabuklarla tehdit ettiğinde,
bilirim bulunur batmış büyük yayılmalar,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
öyle güzel anlatılmış ki duygular,değişmezlikler,sonsuza kadar sürebilecek ve büyük ihtimalle sürecek keder ve 'kısık sesli kiraz ağacı yolduğunda kendi dudaklarını'cümlesi...
ve tanıyorum toprağı ve hüzünlüyüm.....saygılar...ellerinizesağlık...nurten hürel
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta