Aile Bakkaliyesi Şiiri - Ahmet Zeytinci

Mahallemizin sevimli minik bakkalı,
Süpermarketlerin yanında,
Her ne kadar şansı kalmasa da,
Kör topal götürüyor işi,
Kimse fazla bir şey almasa da; dostum Yaşar...

Her bakkal gibi,veresiye defteri kabarık...
Gariban mahalleleri buralar, yazdırmayıp naapsınlar.
Kimisi verir borcunu;kimisinin üstüne su iç...

Arkadaşı dostu çoktur,
Şeytan tüyü var herkes sever...
İşleri hiiç sorma;
Bazı gün olur, bazı gün yoktur...
Yazar Kasaya konan sinekleri sayarız,
Beraberce bazen...

Ara sokaklardaki gecekondularda,
İşsiz güçsüz dolu,
Versen bir dert;vermesen başka dert...
Her ne kadar dış görünümü,
Borcunu ödemeyenlere olsa da sert,
Kalbi temiz pamuk gibi...

Kapısında her gün on onbeş kedi,
İşin yoksa bir de onları besle,
Baba'dan kalma iş bakkallık,
Bir çalışır hevesle...

Bazen kaşar keser yüz gram,
Bazen helva keser kimine,
Sinirliyse bazen, dokunmayın pimine...
Adam haklı,sen al her bir şeyi,
Parasını verme, zırt pırt yazdır...
Yaşar a da toptancılar,
Öpücükle vermiyor kardeşim malları...

Bazen Ali abisi gelir,
Takılır kapının dışından; Yaşaar diye bağırır.
Zabıtalara sigara ikramıdır...
Arada dıgıdıklara bakar,
Kupon yatar,yaşar da bıkar,
Dolaptan bir gazoz açar,keyif çatar...

Bakkalın adını unuttuk sahi;
Aile Bakkaliyesi...
Denizciler Caddesi Kargı Sokak...
Sokak dediysem, topu topu yirmi metre...
Bekleriz efendim hepinizi...