Ne güzel şey Şiiri - Murat Özgören

Anne diyebilmek,
dışarıdan eve geldiğinde sana hoşgeldin diyen kadına.
Yada,
kasketli şapkasıyla ailenin en önünde yürüyen adama baba.
Tam olmak,
bir bütün olmak.
İrili ufaklı kardeş sohbetiyle avunmak, her akşam evin dış kapısı kapandığında.
Ne güzel şey aile.
Annem demek,
Babam demek,
kardeşim demek tarhanayı kaşıklarken yer sofrasında.
Babanın çizdiği kestaneyi,
odun sobasının üzerine hep beraber dizmek.
Annenin demlediği çayı, büyük bir iştahla içmek yada.
Uyumak birbirinin nefesini yoklayarak.
Gece, anne elinin açık üstünü örtmesini rüya sanmak,
babanın sen uykudayken alnına öpücük kondurmasını yada.
Ne güzel şey aile.
Annem demek,
Babam demek,
Kardeşim demek sevinçte kederde hep bir arada.
Oysa bundan yoksunlar var.
Aile şefkatini hiç yaşamayanlar hayatta.
Anne diyememiş,
Yada,
sadece resminden tanıdığına diyen baba.
Ne beraber içtikleri çay,
Ne yer sofrasında yedikleri tarhana.
Ne üstlerini örten var gece,
Nede onlar uyurken öpücük konduran alınlarına.
Şükredelim dostlar, kıymet bilelim.
Sevdiklerimizle,
Sıcacık yuvamızda,
Hep beraber bir aile olduğunuza.

M.ÖZGÖREN