Hayatın kendisini dinliyorum,
Bir gece saatinde,
Oturmuşum kayalıkta,
Bana söylediği tek şeyse,
Zavallı şeylerin peşini bırakmayı öğrenmem oluyor.
Bunu daha kaç kez söyleyecek?
Kalkıyorum oradan,
Ve sabah ayıyor,
İşe gidiyor kendisi
Bu da gölgesi,
Ait değilmişim kimseye meğer,
Hem de hiçbir yere,
Söyleyin, kime anlatılır bunların hepsi?
Kayıt Tarihi : 2.3.2025 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!