Aidiyet Şiiri - Ahmet Atçı

içimde daimi nefret ve merhamet harlanır.
göç eden kuşlara benzetirim hep kendimi.
aidiyet duyumsayamadan.
kafamın içinde ki düşünceler Beni hasta ediyor.
zehirleniyorum.
dayak yemek istiyorum lakin
yerden bile kalkamayacak kadar ağır yumruklar yemeliyim maneviyatıma.
sana sarılmak istiyorum doyasıya.
günden güne perişan olmak yerine
tek seferde yere yığılmak istiyorum.
bu sefer işin bitti naralarıyla
huzurla gözlerimi yUmarken, zaferimi tatmayı arzuluyorum.
düşüncelerimin ağırlıyla uykusuz gecelere bekçi oluyorum.
sabahı doğuruyorum gecenin şafağında.
aykırı oluyorum gündüze..başım dik inatlaşarak.
sana tutuluyorum sabah bahçemde kuşlar cıvıldarken
yüzümde gülümsemeler oluşmuyor ama yine de tebessüm ediyorum sırf hatrına.
papatya kokulu teninin kokusunu getiriyor rüzgar burnuma.
yüreğim sızlıyor.
işte o zaman fesat oluyor tüm şiirler.
yutkunamıyorum.