Aidiyet Şiiri - Necdet Arslan

kaç bıçkın sözcük olmaya dönüşürsem
orada mavi bir isyan
orada yontulmayı bekleyen anlamlar

hep seni buldum - sonrasında yoktun zaten -
sözümona,kıraçlaşan ellerimi uzattım sana
-istememiş olsaydın, haşa -
saten salınışını okşar mıydım
senleyip durur muydum kumrallığında
-ki-
sen kumrallığınla çöl kumrususun
su salınışısın asla geri dönmeyen....

nikotininle sendeledim
norkozunla kuşlaştım sinende
anason yontum en ince yerlerinden
pervasızca şarap yılladım sen istedin diye
yaz geçmeden, soyulurken bal sızan kara incirlerinden

inkârsız şenliğimsin
dipdiri hayranlığımsın
pırıl pırıl kusursuzluğunla haz bahçemsin naz bahçemsin sen...

kaç bıçkın sözcük olmaya dönüşürsem
orada mavi bir isyan
orada yontulmayı bekleyen anlamlarınla
dellenip infilak ettin belleğimde sen