Hünerli ellerin hülyalarıma inciler dizsin

Ben herşeyden önce sükunet ve dinginliğin, gönlümün damağına konduracağı,o engin münevver tadı istiyorum!.
İçimde bir Leyla Mecnun koşuşturması yok.
Öyle sanıyordum var zannediyordum. Ama..
Dünya gailesi, nasıl böyle mahrum bıraktı ki.?
İçimde Züleyhanın âhu enine mahbus bir Yusuf da bırakmamıştım..
Ellerim ayaklarım prangalıydı.
Ancak yüreğim zindan duvarlarından daha münferid dahada kasvetliydi.
Kilitlenmiştim. Kör bir noktaya !
Avazım çıkana dek bağırmak, köklerimi ta dibinden koparmak geliyordu içimden.
Heveslerimin adına o, bu veya şu diyordum.
Kol kola gezer, dostlukta kurardım.
Renklerin arkasında perdeler varmış.
Bir hevesle onlara koşuyordum.
Çok daha fevkalade muhteşem sesler varmış bir yerlerde.
Çok uzaklarda ama nedense çok ta yakında olduğunu düşünüyor,
Kendime seslerden kaleler çiziyordum.
Aslında, onlardan önce kendimi..
Çehrelerin arkasında bazen feryat, bazen şarap varmış, hahh birde süt ..
Neden sonra yoğun,  kesif bulutlar
Hep göklerde değilde gözlerimde birikiyor ki?
Neden herşey gri bir tonda, tuzlu ve acı?
Hani, teaşük eden bulutlardan dökülen rengin yağmurlar?
Nerede şebnemin dallarına tutunan hayat ağacı?
Toprağın boynuna süzülen,
Daimi güneşi taşıyan ışıklar?

Rukiye suna
27.şubat 2023
03.00