Ahval-î Kemâlin Şiiri - Mehmet Şahan

AHVAL-Î KEMÂLİN

Dilinden geleni kalbin söylerse,
Ahval-î cemalin yüzüne yansır!
Kalbindeki kelam sökün eylerse,
Ahval-î celalin yüzüne yansır!

Ruhuna doğacak mecri düşünmez,
Rahmete boğacak fecri düşünmez,
Sonunda yağacak ecri düşünmez,
Ahval-î melalin yüzüne yansır!

Dilinin ölçüsü kalkmışsa rafa,
Yük olur bedene baştaki kafa…
Kâbe’ye dönsen de günde beş defa,
Ahval-î vebalin yüzüne yansır!

Seher vakti esen yeli andırır,
Gönülde rol kesen teli andırır!
Sevmeyince küsen gülü andırır,
Ahval-î nihalin yüzüne yansır!

Yüzlerinde gonca güller açınca,
Gözlerinde sevda, yıldız saçınca!
Kaşın heybetinden oklar kaçınca
Ahval-î hilalin yüzüne yansır!

Şahan der ilamın Hak’tan gelirse,
Kalbinde selamın Hakk’a varırsa!
Dilinde kelamın Hakk’ı bilirse,
Ahval-î kemalin yüzüne yansır!

MEHMET ŞAHAN
21.06.2017-İstanbul