Ahval Şiiri - İlyas Kaplan

takdir-i ezelden
kemal-i şevki buz kesmiş mevsimler
ruh-i goncanın sinesinde

biçimlenir toprakta onca hayal
gökteki yıldızların ezelden özlediği
doğacak şafaktır gözlenen
sancılara muzdarip ebedi bekleyiş

şehirler tutuşturacak yangınlara gebe
sürgün yürek.
kendi ahvaline o kadar çaresiz.
fermanların yazıldığı küre-i arşta
yapayalnız tek başına

küçük bir adem gibi
gizli bir özlemin sıcaklığıyla kavrulmuş
hüzünler silsilesinden
sancılara tutulmuş
yasaklanmış meyveye bir an dokunmak için

redfer