Mecnunluk cürümse var bende taşınmaz vebâl.
Çünkü onu görünce oldum Mecnunluktan lâl.
Yârin eline düştü anahtar-ı iflahım.
İflah olmam açmazsa kapı-yı visâl.
Yok, onun yüzünden tatmadığım melanet.
Eridim dokunmaz mı matlubuma bu âhvâl.
Acı ıstırap elem var yalnız bana bu aşkta.
Bu yolda arzum zaten oluvermek izmihlâl.
Bu şule-yi sevdada yanmaktan oldum viran.
Kalmadı gözümde fer dizimde hiç mecâl.
Cananın hiç vefası, bana sevgisi yok mu?
Beni sürgün ettiği mekân diyar-ı zevâl.
Kayıt Tarihi : 27.5.2007 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!