Âhüzârım Var Şiiri - Muharrem Turgut

Âh kalbim, yetim bir kuş gibi
Yalnız gözlerin, yalnız gözlerin..
Kanadı kırık bir kırlangıç gibi,
Bekleyişteyim ve serzenişteyim..

Soğuk havaların aşığı ben
Yanıyorum, bir kaynar sıcakta.
Belki pişiyorum içimdeki kazanda
Yalnız yaralı ve yetimim
Budur benim bildiğim
Ve yaramın ilâcı sensin, yalnız sensin.
Sevdiceğim, gülcağızım, biriciğim.
Şimdi gök çökse, yer yarılsa
Senin yanına gömülmek tek isteğim..

Çünki sensin hayata tutunduğum;
Tek dalım,
Tek dayanağım,
Tek sol yanım,
Tek gözyaşım,
Gönüldaşım, güldaşım,
Derinden ve hep haykırışım…

Bilmezler beni, neden böyleyim?
Bir gün yerdeyim bir gün gökte.
Bilinmezlikte mağrur gerçeğim,
Sensin, gözde ve gönülde.

Cancağızım nedendir bendeki,
Bu sen, duygusu?
Neden hep rüyalarım sana çıkar?
Gözlerim, kan çanağı âh gözlerim,
İçimde duyuyorum sen, kokusu.

Biliyorum içimdeki yara geçmesede
Ve sen de hiçbir zaman umursamasan beni
Gözlerim her yerde seni görecek
Ne evreni, ne yeri, ne başka bir şeyi.

Cancağızım dedim ya
Yetim bir kuş gibi kalbim.
Dedim ya âhüzârım var yarim.
Bir gün döşenirse kabrim
Bil ki
Ben ölmedim
Senin kalbinde yer,
Edineceğim…