Ahuzarım Kaldı Şiiri - Murat Çekiç

*AHUZARIM KALDI*

Gönül neden dudağını büzersin
Hercai gibi boynunu bükersin
Mecnun olmuş yârini beklersin
Narına düştüm geriye ahuzarım kaldı

Bilirim yâri beklemek çok zordur
Dost ilinden bir bilene mi sordur
Evveli aynı gönülde yurttaş idim
İmdi mülteci oldum geriye ahuzarım kaldı

Pervane oldum ateşine koştum
Bülbül oldum dikenine kondum
Aşk şarabından aldım bir yudum
Abdal oldum geriye ahuzarım kaldı

Yere düşen saçım görünmez oldu
Gözlerimin feri bir bir soldu
Gönlüm artık adın bahtı kara oldu
İmdi niyazdayım geriye ahuzarım kaldı

İncinme gönül ciğer pareni getirirler
Bu hasreti bir gün sona erdirirler
Kışını elbet bahara döndürürler
Mansur’un darındayım geriye ahuzarım kaldı

Murad-i der verdik bu aşka ikrar
Ne akıl kaldı gönül , ne de karar
Vakti gelince elbet verirler esrar
İsmail oldum geriye ahuzarım kaldı