Ahuzar düşler Şiiri - Yasin Yüksel

Takvim gün ay sene nesneler susarken
özlem dügümlenirken dil lâl biriler
ay ışığı gözler sevdaya düşerken
esen yelde sıla kokan yürek sızlar

güneş ırmaktan elmadağa doğarken
bahar kuzuların sırtını okşarken
dereşıh yazıda çigdemler kokarken
niceler gurbet elde aglar iniler

şimdi tam zamanıdır çaglar dereler
bahçelerde gıcılar öter bülbüller
bulutlarla canlanır yeşil düşler
tohum toprakta sabırsız çıkmak ister

atar heyecanla bıldırcın yürekler
durulmaz uzakta gönül gitmek ister
halinden anlamazki şu gurbet eller
saman sarısı olur o an benizler

gün dönerken hasanoğlandan geceye
mısralarım hasretle meler heceye
dilime koyun kuzu gelir türküyle
başıma idris dağı dumanı çöker

baharda ceren bizim ele gülünce
turna selam eder eski köye öze
çocuk çıglıgı ağ gelinli dügünde
gönül gelin güvey gülüşünde çoşar

söndürmez yangını kartalın buz suyu
özlenen gaham hısım böler uykuyu
şahin bakışlı gözlerde yaz yağmuru
gamla gurbet elde gidiyor seneler

beş pınara ahlad dağın karı iner
kınalı keklik suya egilir içer
güler bozan kayası hazrola geçer
oyrakta selam alır goncalar güller

degirmen derede suyla taşar arklar
Çevirir çarkı ibalın gölde kayalar
gül oynar çukur tarlada karacalar
şarkı söyler rüzgar şırıltılı otlar

yağlı pınarda yayla göçer inceler
sarayyada ekinin biçer yükseller
seyit cemalide duayla şen diller
harman yerinde halay durur seymenler

kaderdir gurbette acı yanlızlıklar
yüregi kanatır güz kurulan düşler
bakir hayâlleri o cendere bozar
dalınca sılaya bir anda sızın keser

çilen bitmez sırtınla çeksen odunu
has libastan bakıp bulsanda yolunu
candan sever yeşildereyi her kulu
ateşinde kuru kuru yanmak ister

seher vaktinde düşer yüzüne güneş
nükteli kelamda yokki bir dost bir eş
ağızlar kitlenmiş dil küsmüş sanki keş
güz günlerine mayalanmış gönüller

sohbet kelamda demirler deliceler
bir dergahta hediyel seyid ahmetler
harabta nasıl hoş komşudur elifler
bir kök gibidir ata davut gök gençler

mührü gibi başında durur tek ardıç
sadık yar veysel dalında olur alıç
dereşıh ereni yâreni gitmez hiç
Taptuğu (bozan) İlâhi aşkla bekler...Bozan kayası

hatıpuşa düvende döker daneyi
demirci yûnusca dövüyor demiri
birlik batırdılar kubbede güneşi
harı cayır cayır yakar geçmiş günler

özlemler fanus fanus tüter ocakta
giymem siyahı madem matem günahsa
arşı döver sitemim feryat figanla
vakit daraldıkca gülümser arzular

çınlar kulağımda êzanı makamı
yaradan gurbette almasın canımı
sala mı okusun caminin hocası
razıyım sılada sarsın topraklar