Ahuzar Şiiri - Emine Akkurt

Elini taşın altına koymayan sevgili!
Cesaretsiz yüreğin yıkılmayan duvarlar ördü,
Bundan böyle gönül kapımda dilenci olsanda,
Yok sana artık bir lokma sevgi.

Yüreğime tuz bastım...
Gözyaşlarımla boğdum gülen gözlerimi,
Kağıt kesiği gibi ruhum inceden inceye sızlıyor,
Cesaretsizlerin şahı sana hatıralarımda bile yer yok.

Ben yokluğu kabullenmiş biriyim...
Çocukken de oyuncak bebeğim olmadı,
Varsın şimdide sevda hayallerde coşsun,
Kabullenmiş yürek kaybetmekten korkmaz bilesin.

Şehrim istanbul yine sana sığındım...
Al şu aciz bedeni sahillerinden kulene hapset,
Gözyaşlarıma inat yağmurlar dök,
Sellere kapılıp gitmeye razıyım yamaçlarında .

Yoruldum!
Yoruldum be hayat,
Hergün imgelerimi bir bir asıyorum ipe,
Külden tepe heveslerim güçsüz,
Bir rüzgar esmeye dursun savrulup gidiyorlar.

Yokluklardan sesleniyorum sana sevgili...
Varmıydın ki yok olasın,
Sen bende selam veren bir yolcu oldun,
Başım gözüm üstüne der yüreğe koymadan uğurlarım,
Hadi git yolun açık olsun sen bende artık ahuzarsın...