Ahuzar Şiiri - Muhammed Çelik

sonbaharın yüzünü astıracak kadar sırılsıklamım sana
tüm mevsimleri kıskandıracak kadar
viran şehirleri baştan yaratırım senin uğruna
nice savaşların koynuna girerim yolunda

meczup kadar özgürüm seni düşlerken
bitap ellerim, yegane seni çizmekten
nasıl çıkarım yarın mevlanın huzuruna
bu aciz kalemin kıblesi senken

leylin karanlığı efganıma denk değil
içimde ki matem kelimelere bezenmez
şemsi sineme çekseler kâr etmez
şu yüreğimde ki hara cehennem denk değil

bir yoldur yürüyorum,
soluklanmadan, durmadan,
yanmadan.
Uyanmadan,
sonu ne olur bilmiyorum