Ahsen-i Takvim Şiiri - Abdullah Toroslu

Her bakışta aynaya, beğenirsin sen seni;
Sanırsınsın ki âlemde, senden güzel biri yok.
Aynı gözle görürüm, inan kardeş ben beni!
Elbette ki dünyada, insten özel biri yok.

Her insanı bu tarzda, yaratmışken yaradan;
Nasıl derim ben sana; sıradansın sıradan?
Kızdığında yerse de, seni haset bir nadan;
İnan dostum cihanda, senden güzel biri yok!

Melekleri görmedim, o konuda konuşmam!
Meçhul olan bir şeyi, bilmeyene danışmam!
Ama Kur’an diyorsa; yapmam asla ben evham!
Hak sözünde diyor ki; insten güzel biri yok.

Hiçbir hayvan eline, dökemezken kesin su;
Niye seni üzsün ki, bir varsayım kaygusu?
Müsterih ol birader! Hakikatte mevzu şu;
Vettini de diyor ki; insten Ahsen biri yok!

Senden üstün olamaz, balık tuyur ve peri!
Mevzu şayet suretse; kalır tümü çok geri!
Böyle imiş bilinen; en sıhhatli son veri.
Yani dostum âlemde senden güzel diri yok!

Düşündün mü bir defa, niye böyle şu durum?
Çözmek için o sırrı, hiç yaptın mı oturum?
Araştırıp sormadan; yapma lütfen bir yorum!
Ne yazık ki, tahkikte, insten geri biri yok.

Her nimete bir ücret, istiyorken şu beşer;
Şöyle büyük nimete, düşün hele ne düşer?
Neme lazım deme de; aç kulağı ey beşer!
Çünkü şükür ve Hamd’den, beri olan biri yok!

Bil taattan tek muaf; çocuk ile delidir!
Akillere düşen söz; amenna ve beli’dir!
Kulluğunda berdevam; umulur ki velidir?
Zira ehl-i takvada; ibadetten beri yok!

Abdullah Toroslu
20.07.2013-İzmir