Ahşap Panjurlu Ev Şiiri - Naime Özeren

AHŞAP PANJURLU EV

Ahşap panjurlu evimiz nasıl da özlemiş bizi
Ayak seslerimi duyunca şenlendi çiçekler
Fesleğen göz kırptı begonvile
Şeftali kiraza çapkınca gülümsedi
Gördüm…
Balları damladı dudaklarından
Bir şarkı tutturdu havuzun fıskiyesi…

Bak…
Geldim işte
Hangi seher yeli okşar saçlarını benim gibi
Ve hangi yağmur
Öyle büyük özlemle dokunur tenine böylesi…
Sana olan hasretim bilemezsin kaç kez katlar
Susuzluktan çatlamış kurak topraklarınkini…

Söyle hadi
Nasıl dindireceksin
Apansız sütten kesilen bebeğin
On yüz bin yıllık çilesini
Şimdi sıkıca kapat panjurları
Güneşe izin verdim bu sabah
Dinlensin doya doya, doğmasın bu yöreye
Varsın olmasın sabah
Biz davet etmeden gizlice sızmasın içeri… /

Naime ÖZEREN