Ahşap Kapılar Şiiri - Neslihan Kösoğlu

AHŞAP KAPILAR
Bazen çıkarsın;
Yaşamak zorunda olduğun bu süslü kavanozdan
Nefes aldığın dünya dar gelir
Kapıları kilitlersin
Yaşamın kenarında öylece beklersin
Kararsızlık zor gelir
Avuçlarına sığmaz yüreğin...

Her gece kapına kurulan tuzaklardan sıkılırsın
Ahşap kapıları özler ellerin
Ellerini betonlara gömerler
Belli ki sıkılmışsın
Belli ki gözlerin seçmez olur uzakları
Her umudunu bir umutsuzluk kaplar
Tutsak alınırsın
Hayatla savaşırsın
Kendini bulamazsın...

İnsanları merkezlerine yerleştirirsin
Her biri bir anahtar
Birini kaybetsen kapısız kalırsın
Hayatın dışına çıkarsın!
İnsansın! ...

Küçücük yüreklerden incinirsin
Gözlerin kanar
Her kararsızlığında bulutlar kirlenir
Ellerini bulutlara silersin
Göz yaşlarınla bulutları temizlersin
Acıların hep yüreğine dökülür
Bedelleri sen ödersin...