Ahraz Şiiri - Betül Nasöz Kurt

Azalıyorum,
Parçalara ayrılmış biblo gibiyim,
Zembereği kırılmış bir saatim ben
Usulca boynunu büken ırmağım evvelden Dilindeki sözleri duyamam, ahrazım ben
Bana gözlerini kapattığından beri
Umut kapılarını zorlamıyorum ben
Her kalan sevdanın adına
Bir çocuğun dilinde şarkıyım
Bütün kapıları küle çevirdim,
Bir bir yaktım ben
Sözcükler hepsi üstünkörü
Sahipsiz sığ bir gölüm ezelden
Aynı gökyüzünün altında Âmâ’ yım ben
Belki kırık bir vakit arasında donarım
Sessizce kalırım aniden.
Hep ilk unutulan bir eşyayım,
İlk terk edilen oyuncağım
Dağılan tespihteki düğümüm ben
Azalıyorum günden güne
Aydınlığa hiç varamadan
Yolumu tamamlıyorum ben.