Özleminle tutuşur kalbim,
Çare yoktur yarama
Bir kere de olsa muhtacım,
Sımsıkı ölesiye sarmana
Bir baktım uykumda gördüm, uyandım
Özlem doldum, durdum durdum ağladım
Ne çok yanmış yürek yaram, anladım
Yanar içim, kor ateştir bağrım
Uyan uyan, yok bir bilen duyanım
Yakar içimde lambalar, yüzün aklıma düştüğünde
Sükût ettirir gözlerin, bana her baktığında
Çınlar sesin kulaklarımda, sana özlem duyduğumda
Sensin kalbimin umudu, sen olacaksın deva’m
Sana çıkan yollar, pusulam oldu benim
Geçen vakit, akıp gider ömürden
Dalarsan dünyeviye, kaybedersin uhreviden
Nefes alabilirken hala, yanlışlardan silkelen
Aç elini semaya, tek Rabbine güven
Sıkıntıya düştüğünde, çaren duandır
Ölümden gayrısı yalandır dünyada
Ölümün acısıdır, uyandıran hülyadan
Ecel birgün kapıya dayandığında,
Ne mümkündür kaçabilmek ondan?
Bir lale gibisin gönlümde
Sevgin açtı ak yapraklarıyla kalbimde
Dünyada yoktur hiç benzerin gözümde
Adını sayıklarım her an nefesimde
Ansızın çalar kapıyı, vakit geldiğinde
Ne bir an öne, ne bir an ertelenir geriye
Sonu kavuşmaktır bâki olan ebediyyete
Hazır mısın arkadaş, hazır mısın ölüme?
Temiz gidebilmek gayemiz, bu fani hayattan
Hislerimin dilidir sana yazdığım her satır
Benim içimdeki seni, satırlarım sana anlatır
Kalbim uçsuz bucaksız derya deniz gibi,
Hasretin bana her an seni hatırlatır.
yok ki artık içimde en ufak umut
umutlarım yok oldu, dedi ki; unut
unutulunca bitecek mi yaşanılan anılar
anılarda kaybolan kalbim bunu sorgular
ayın yirmi biri ve
Aylardan Aralık
kalbimin aralığından
ayırdım bu geceyi sana
dilimde tükenmeyen sevdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!