Ahmet Temel 3 Şiirleri - Şair Ahmet Temel 3

Ansızın çalar kapıyı, vakit geldiğinde
Ne bir an öne, ne bir an ertelenir geriye
Sonu kavuşmaktır bâki olan ebediyyete
Hazır mısın arkadaş, hazır mısın ölüme?

Temiz gidebilmek gayemiz, bu fani hayattan

Geceler midir, gökyüzünü aydınlıktan alıkoyan,
Yoksa zalimlerin zulmü müdür, karanlığı insana yaşatan?
Dökülen her gözyaşın, bıçak gibi saplanır gönlüme,
Ey Filistin, dinmeyen sızım, ince bir yaramsın içimde.

Sanki bir kâbus çökmüş toprağına, bedenine, ağır ağır,

Ne çok çabalıyoruz bu fani dünya için değil mi?
Oysa aldığımız tek bir nefes bile bize ait değilken.
Elde ettiklerimizi, bizim olanları, en kötüsü de sevdiklerimizi ardımıza bile bakmadan bir gün bırakıp gidecek iken.
Çabalıyoruz durmadan, üzülüyoruz, seviniyoruz ve daha bir çok duyguyu yaşıyoruz.
Ne ağır değil mi?
İnsanın tonlarca yükü içinde biriktirmesi,

Uyan ey gözlerim gafletten
Dininin direği olan namazın ile
Bürünen vücudun kemikten etten
Yarın nur olur kabrine, aydınlığı ile

İki rekat sünnet deyip geçme;