elinde boya sandigi, dalgındı köşede çocuk,
sanki adrese teslimdi, acılar ve yokluk.
yasıtları gülüp oynarken, o ekmek derdinde,
günyüzü görmemis, kötü kader hep pesinde.
‘’hani mutluydu çamurlar içerisinde de çocuk’’? ...
Bir geçmişimi düşündüm bir de seni meleğim,
Ben de bütün hatıraların yavaş yavaş soluyor.
Ne yüreklere ne akıllara sığardı “sevda” değim,
Şimdi kim bilir hangi çöp kamyonunda gidiyor? ..
Ne çok mücadele etmiştim kaybetmemek için,
buhranlar anaforunda yalnız bir insan,
bir çok saçma soru ve bir çok saçma cevap,
ey içimdeki yabancı yapamadıklarımı yap,
beni düzlüğe çıkart eğer bende yaşıyorsan! ..
bütün ışıkları yaktım yine bitmedi karanlık,
yaşadıklarım kocaman yalanmış anladım,
şehre darıldım, dünya ya surat astım.
gelmeni bekledim bir sokak arasından,
her doğan gün binlerce umut aradım! ..
tekmeledim bulutları tüm yıldızları,
Önceleri bir tomurcuktun uçurum kenarında,
Gözyaşlarım hayat oldu, aktı damarlarında.
Şimdi bir ağaçsın kökü yok, kırık tüm dallar,
Unutma Meleğim; bana bir hayat borcun var...
Önceleri bir yoldun uzayıp giden ayrılıklarda,
Derinden bir of çekerek başlamıştı şair,
Hey gidi günler dedi sonra, sevmiştim,
Para pul engeldi, anası istemedi ve sair,
Verdiler zengin birine, ben o an bittim...
Gözyaşlarını saklamadı şair, ağlıyordu,
Yüreğimde taşıyıp bu imanı,
İsterken Atalarımın yad’ını.
Uyanıp uykumdan Mehmet’im,
Bekle beni, ben de geleceğim...
Göz diken olmasın bu yurda,
bir tespihin taneleri misali,
peş peşe dizilmiş bütün acılar.
hayattan umudunu kesmiş gibi,
o da giderdi olmasaydı çocuklar...
önce eşini kaybetmiş yalan dünyada,
bu gece karanlık olmadı sanki,
insanlar sabahladı benim gibi.
hiç biri düşünmedi alemin sırrını,
hiç biri dinlemedi geceleri,
tuhaf! hiç biri oturup ağlamadı...
yeni bir yılmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!