Ahmet Şentürk Hocamın Ruhuna İtaf

Hocam bu dünyada göçüp gitsen de,
Gönlümde yaşarsın ölene kadar,
Sonsuzluk yurdunu mesken etsen de,
Hasretle pişerim gelene kadar.

Sizinle tanışma lutfuna erdim,
Dünya gözü ile gül yüzün gördüm,
Şu zaman selinde artıyor derdim,
Ben gülemem gönül gülene kadar.

Yalnız kaldım garip garip gezerim,
Sitemim kendime yok intizarım,
Anıları hayal eder yazarım,
Azrail kapımı çalana kadar.

Engin tecrübenle öğütler verdin,
Çalışan mutlaka başarır derdin,
Haktan aldığını meydana serdin,
Naçardım öğüdün alana kadar.

Memleketi karış karış gezerdin,
Vefa görmeyince kendin üzerdin,
Sanki iğne ile kuyu kazardın,
Arardın doğruyu bulana kadar.

Otuz beş müstesna kitap eserin,
Kültür dünyasında ayrıydı yerin,
Seven gönüllerde olmuştu yarin,
Göçtün bazıları bilene kadar.

Rabbim var eylemiş gündüz geceyi,
Yıl iki bin dokuz ilk bahar ayı,
Uğurladık Ahmet Şentürk hocayı,
Ağladım uykuya dalana kadar.

Takdir böyle imiş kime ne derim,
Esirger ve korur her yerde kerim,
Cenabı Mevla’dan rahmet dilerim,
Aşık Kaya’m toprak olana kadar.