Birileri Azraille boğuşur
Bazıları zevk diye bağrışır
Kimileri birbiriyle didişir
Hayat bu dostum ne dersin.
Ömür geniş iki durak arası
Her baharın yazı ve güzü var
Toprak insanın hasretiyle yanar
Sonunda özlediği toprağı kanar
Dünya işleri böyle gider
Baharda kalacağına aldananlar
Ey karanlıklar örtün üzerini
Bende yalvarayım Allah’ıma
Bu cihanın acısı beni ezmeye
Sen beni benden iyi bilensin Allah’ım
Söyleyemiyorum kimselere acımı
Yalnızlık var diyorlar
Rabbi bulan kullar
Yalnızlık yaşar mı onlar
Her zaman Hak’la beraberler
O’nsuz yaşayanlar yanız
İnsanı anlamak zor:
Birlikte olduğun insan,
Aynı anda hayeller peşinde koşan
İsterse gök yüzüne bağdaş kuran
İsterse mabedde namaz kılan
Kimide bilmem nerede kadeh tokuşturan
İçimde çağlayanlar çağlar
Gönül kendine ağlar
Başkası senin için neyler
Her insan kendi derdine ağlar.
Oduyla yanmışım
Gördüm insanlar bir araya gelip toplanmış
Göze hoş gelsin diye etraf ışıklandırılmış
Gelen misafirler masalara kurulup yerleşmiş
Farklı kültürler böyle mi birleştirilirmiş
Sevinç ve sürur gönüllere sığmıyor
İlk kalbimi tırmalayan ses bir tanıdıktandır
Ben onun hayat ve işine inanmayandım
Başka bir hayat anlayışı vardı ruhunda
Fikrin çelişişini hiçbir zaman anlamazdım
Toplum bir insanı mücevherleştirir yada pasifleştirir
Değirmen taşı gibi döndürür insanı
Zamanı gelince durdurur insanı
Ömür bitince söndürür insanı
Tuhaf davrandırır güldürür insanı
Fayda ile zararı bilmeyen mahluk
Bir köy var sormayın..
Toprağı münbit mi münbit
İnsanları hayra alamet mi alamet
Gençlerin sefaleti hidayet mi felaket
Ağlatır zevkinden herkesi bereket
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!