Aynaya bakıp ne görüyorsun
Baktıkça titriyor mu için
Bana neden sönüyorsun
Sen söndükçe ben yanıyorum
Hiçbir şey bilmiyorsun...
Bi'gün mutlu, bir gün üzgün
Bir gün yaşadım, bir gün öldüm
Bir gün yandım, bir gün söndüm
Kandım yalana, gerçeği gördüm
Bugün sana bir şeyler olmuş
Düne göre daha sönük yıldızlar
Ay ışığını esirgemiş dünyadan
Günlerdir hareket yok, sanki...
Tüm umutlar kesilmiş doğudan
Hiçbir şey bu kadar uzak olup da
Bu kadar yakından acı vermedi
Mutluluk dizimin dibinde ama
Çektiğim acılar bir türlü dinmedi
Ruhumdaki yangınlar arttıkça artıyor
Herkes yabancı, dostlar yalancı, bıraktık inancı, bir sana kandım
Dostlar yalancı, bıraktık inancı, bir sana kandım, yandıkça yandım
Bıraktık inancı, bir sana kandım, yandıkça yandım, gerçekti sandım
Bir sana kandım, yandıkça yandım, gerçekti sandım, çok geç uyandım
Zaman aldı ikimizi
Kalmadı geçmişinin izi
Dizlerimin dermanı yok
Uçmuyor bu kuş, kanadı yok
Sensiz geceler beni bekler
Kalan geriye kırık kalpler
Ay'ın yine yavaştan yükseldiği
Düşüncelerimin başladığı saatlerdeyim
Milyonların içinde kimsesizim
Bugün de sensizim
İnandım ben bir tek sana
Bir gün uzat elini bana
Kaç güvensiz insan gidecek bu benden?
Kaç kere çıkacak ruhum bu bedenden?
Gece, gündüzle ışık alışverişi yaparken
Ban hâla vazgeçemiyorum bir türlü senden
Her sevginin sonu bir soğuklukla mı başlar?
Ayrılık yaklaşınca mı başlar sevgiliye olan nefret?
Başlayan her şey bitmeye de mi başlar zamanla?
Sadece içten bağlanmak mıdır sadakatin anlamı?
İnsan unutur mu zamanla?
Yoksa yokluğuna mı alışır başkasıyla?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!