Karanlık sokaktaki caddeye yapışmış simsiyah, katran misali gözlerin. bir okadarda ışık vurduğunda karanlığımın içinde güneş gibi parlayan gözlerin vardı gözbebeğimin derinliklerinde.
Düz yazıda çıkar gerçek sözler. Cımbızla çekersin cümleni kelimelerin arasından, sanki seni anlatır senin kim olduğunu bile bilmeden. Cümle bana ne olucak korkusundadır, anlamının gücünü ve gerçek yüzünü bilmeden. Bilmez anlamının büyüklüğünü, kocamlığını, senin dudaklarında hayatı anlattığını. Bilmeden yaşar anlamını, cahil kalmıştır diğer cümlelerin arasında. Başı boş, üzerinden hızlıca geçilen geçersiz bir cümle sanar kendini. Değer verdikçe, kopyaladıkça, üzerinden geçtikçe anlar anlamını, anlam kazanmaya başladığını. Her kişiye ulaşmasını istersin seçtiğin cümlenin. Herkezin kanına girmesini, bir virüs gibi. Ama bilmezsin cümlenin dağıtıldıkça anlamını yitirdiğini. Bir bakarsın ne duygun kalmış geride, ne de seni anlatan bir CÜMLE..
Zamanın geçmesi bişey değilde, boş boş geçiyor ya yıllar, o deli ediyor adamı. Vücut büyüyor, duygular keskinleşiyor, simalar değişiyor ama çocuksundur gözlerinin önünde, retinanı yırtıp çıkacak bir çocuk. Bir sen inanmazsın büyüdüğüne birde annen. Yaş geçtikçe gelecek ağırlıklardan nekadar kaçsanda, yakana yapışacaktır ben burdayım dercesine. Çekeceksin içine hayatı yeniden bakacaksın aynaya birazda zaman geçmiş olacak. Göreceksin yüzünü biraz daha eskimiş olarak. Ama ruhun ilk günkü gibi olacak. Biraz çocuksu, biraz hırçın, birazda arzularına yenik düşen bir krallık gibi.Ama o yüzü gördükçe bilki hayattasındır. Hayatın bütün sıkıntılarına, mutluluklarına, acılarına, ayakta duran güçlü bir kadın olarak...
Bir yaşına daha girmiş KOCAMAN bir kadın...
elinden tutabilsem keşke.
çekip alabilsem seni kötülüklerden.
saklasam seni kalbime,
hiç kimse dukunmasa.
orada yaşasan, büyüsen, büyütsen...
Ezberlemek istiyorum adını. Unutmamak için değil. Kaybolduğumda adından kime ait olduğumu bulurlar umuduyla...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!