Yediğimiz vurgundu, çilelerde azgındı
Uzaklardan baktımda, içimdeki yangındı…
Bağımızda tarumar, pınarlarda kurumuş
Sabahları feryattı, ağlayanda yar imiş…
Geçerken günlerim ömürde biter,
Sararmış yapraklar gülüm olmadan.
Sevgi çiçeğimde solar da geçer,
Ey güzel ruh!
yakan güneşten vazgeçebilirmisin?
acıların var diye hayatı yok sayabilirmisin?
Sensiz çok uzakta, kara bağlarım
Ne çabuk unuttun, beni ey zalim.
Fırtına sert eser, viran bağlarım
Ne çabuk bıraktın, beni ey zalim !
Geçip giden zamanı seninle hatırlarım
Güllerin solduğunu bülbülün feryadında
Öyle bakma yüzüme gülüşüne sabıkam
Ağladığım duyulmaz güllerin feryadında.
firariyim kendimden ve senden
yalnızlığa mahkum düşlerimden
bir bilinmeyen var çok uzakta
Aradım sordum seni; çöl olmuşsun şiire
Mecnunların oldum da, dert vermişsin ruhuma.
Bir Leyla yarasından, öl demişler şaire
Çilelerden soldum da, gam düştü dergahıma!
Derindir yaralarım, içimde efkar olmuş,
Kıyısına vurdukça, dalgaların köpürmüş,
Nasıl bir dünyadır bu, içimde dert kudurmuş,
Görülür görülmezi, bir olmuş hepsi çökmüş,
Garibim cefa bende, san ki benim çilem az.
Bir geceydi ki matemli,
İç içe geçmiş yıldızlar;
Kim alacaktı matemi,
Ey karanlık geceler.!
Her gece, ıstırabım var,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!