Karanlığın kalbinden
süzülür günışığı
Yürür menzile
sabahın işçileri
Dudaklarda çoğalırken
yeni bir şiir
karanlığın koynunda
sürerken sonsuz boyutuyla yaşam
sarsıldı yüce insanlık
on binlerce çığlık
milyonlarca hıçkırık oldu
sıcacık duygular içinde
demlenir taze şarkılar
yolları ayrılsa da sevdaların
sen yine uğraşacaksın
toplamaya
Can eriği
Sevda yüreği
Gece başka
Gündüz başkadır sözlerin
Sabah açılınca gözlerin
Kentin ışıkları sönüyor
Korkular tuz buz
Yasaklar uykusuzdu
Aşkın köpüren sularında
İnlerdi çılgın bir istek susuz
Serin bir derinlik
karanlıkta,
kin kusmakta hain darbeler.
bitimsiz bir işkencede,
gece gündüz
direnmede bedenler.
can pazarında,
Yağmurlu bir Trabzon akşamında
Uzun Sokak’ta
Bitimsiz bir insan seli akmakta
Sen bu selin içinde
İnce belli bir çiçek gibi
Yorgun gözlerime umutsuzca bakmaktasın
umudun türküsü suskundu
koşuyordu korkular
gözlerinde kentlerin
zulmün sözleriydi egemen
sıcak bir özlemdi yalnızca
yeşerten dünyamızı
anımsadın mı sevdiceğim
şöyle demişti bana tutkun:
yıllardır koşuyorum
işte geldim kapına
aşka zincir vurulmaz
gireceğim gecene
yıllar önce
çıkmıştın yola
katılmıştın
dönüşsüz bir tutkuya
şimdi
eşini özleyen bir kuş gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!