Yine başladı belirsizlik belirtileri.
Artık gidemem bir adım bile ileri.
Daha öncelerden bilirim ben onu.
Bütün bunlar depresyon işaretleri.
Bazen içime bir hüzün dolar, ağlarım.
Bazen taşkın bir ırmak gibi akar çağlarım.
Kimi zaman içime kapanır karalar bağlarım.
Çoğu zaman yüreğim daralır, gönlümü dağlarım.
İşte benim yaşam alanım; dağlarım.
Hiçbir yol aynı değildir.
Kimi yorar kimi huzur verir.
Bazen insan kendini yorgun hisseder.
Çoğu zaman da çekip gitmek ister.
Dışardan görenler ise gıpta eder.
Çünkü bilmezler elem, gam ve keder.
Sana geliyorum aç kollarını yedi tepeli sevgili İstanbul.
Hadi bana eyvallah Antalya, bundan sonra beni ara da bul.
Tekrar döner miyim sana doğduğum şehir İzmit, meçhul.
Seni terk ettiğim için çok üzgünüm. Beni tekrar et, kabul.
Biliyorsun önceleri param olmuştu senin diyarında pul.
Tanrıyla muhabbet!
Yalnızlık Hoşçakal!
Bu gece sanki herkes sözleşmiş gibi.
´ Bu adamı yalnız bırakalım´ diye.
Seninle karşılaştığım an,
Hayatımın en güzel anıydı.
Ama gördüm ki, her şey aynıydı.
Geriye kalan ise sadece bir anıydı.
Geldiğim bu şehirde bulacağım sanmıştım
Huzuru, mutluluğu.
Artık farklı düşünüyorum.
Terk etmem gerek bu şehrin uğursuzluğunu.
Tam on yıl oldu.
Tek dostumdu önceleri.
Onsuz yapamazdım geceleri.
Bir kaçamak yaptım aldattım.
Şimdi çok pişmanım.
Med Cezirden Kurtuluş
Oyun oynuyor benimle beynim.
Sağda mıyım, solda mıyım?
Bütün bu yaptıklarımın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!