Her şeyi silip baştan yazıyorum hayatımı
Bu sefer öyle bir yazacağım ki
Hep kazanan ben olacağım.
Bu bünyenin dayanma gücü
Sınanma gücü olmadığı gibi
Herkes tanrıya özenmiş,
Yalnız kalmayı tercih etmiş.
Oysa O baştan söylemiş,
"Ben eşsizim." demiş.
Konuşuyorum ama dinleyen kim?
Yoksa ben bir deli miyim?
Susuyorum,
Neden konuşmuyorsun diyorlar.
Yapamıyorum bir yorum.
Bizler sert adamlardık.
Sağlam adımlar atardık
Ne birbirimizi satardık,
Ne de arkamıza bakardık.
Uslandık, bilinçlendik artık.
Dağ, bütün heybetiyle bakmış düz ovaya.
Her şeye sahipmiş gibi.
Ovaysa gülümsüyormuş dağa.
“Çoğu kez görünmez oluyorsun,
Basit bir su kütlesinin buharında.”
Ellerim yok ki benim,
Bu yüzden tutamam ellerini.
Yakar kavururum seni.
Çünkü yaradan ateşten yaratmış beni.
Benden de seni yaratmış.
Sorgulayamam ki O’nun insiyatifini.
Sen nasıl bir tanrısın?
Çoğu zaman sıkıntılarıma karşılık vermez,
Hatta bana darılırsın.
Aldın tüm sevdiklerimi yanımdan.
Bezdirdin beni canımdan.
Nasıl seveyim seni canı gönülden.
İçimi Sevinç kaplar kimi zaman.
Kimi zamansa nefret…
Nefertiti gelir aklıma,
Nereden geliyorsa artık…
Yoksa kadınların hepsi artık mı artık?
Kırmızı,
Renklerin en hırsızı
Baştan çıkarır kararsızı.
Aynı zamanda
Ahlakın, güzelliğin yazgısı…
Sarı saçları bir sağa bir sola salınıp geliyordu,
Yeni açan güllerimin önünde verdi kısa bir mola.
Unuttuğum herşeyi bir anda hatırlattı bana
Masmavi gözleri davet ediyordu unuttuğum bir yola.
Acaba o da benim gibi yalnız mıydı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!