Ahmet Gürlek Şiirleri - Şair Ahmet Gürlek

IŞIK OLDUM GÜNEŞTEN AYRI

Işık oldum Güneş’ten ayrı
Yar sönmüyor yüreğim
Kül olamam gayrı

IŞIK OLMAK

Doğmayan güneş, tek sebebidir karanlığın
Kargılık’ta meyvesi bilinmez narın
Ve gölgesiz, kalmış bir çınarın

IŞIKSIZ DURAMAM

Kendime ağa da bey de aramam
Ya ışık olurum ya ışıksız duramam

IŞIKSIZ KOYMA GÜNEŞİ

Gönlümün ellerin tut sinende uyut
Al beni haydi gönlünde avut
Gel artık gel deli sevdam
Gel seher yeli sevdam

IŞIKTAN GÜNEŞ GETİRİR GİBİ

Işıktan güneş getirir gibi gözlerini getir
Getir gözlerini göreyim

İŞİMİZ İŞ YANİ

Dört iter...
Geziyorum onla
Babam da zengin
Ben de zenginim ya

İŞİM SENSİN DÜŞÜM SEN

Gönüllere gidelim
Baharlar sende çiçekler sende
Baharındaki çiçeğe, çiçeğindeki bala gidelim

ISINABİLDİĞİN KADAR YAKLAŞ ATEŞE

Sen boğulma
Yüzebildiğin kadar açıl
Sen yanma
Isınabildiğin kadar yaklaş ateşe

ISLAK GÜLÜŞ

Takılır giderim peşinden
Coşarım… Taşarım…
Ama gidersin devamlı sen
Ben ardından koşarım

İSMAİL’E NAME

Ne kadar çok olursa olsun hızları
Bırakma peşini takip et kızları
Yine de sen yolları yarıda bırakma
Umutları karıda bırakma