Ahmet Gürlek Şiirleri - Şair Ahmet Gürlek

İNCİNİR

Sevgiliye vicdansız diyen diller incinir
Gonca ise de açmaz artık güller incinir

İNCİNME

Bir isteğim var sadece
İnsanları incitme
Sen de insan olabilirsin
Olursan incinme

İNCİR AĞACI

Bana Hüsamettin'in incir ağacını getirin
Kalbimi asacağım sevdalarından

İNSAN ANCAK GÖNÜLDE PİŞER

İnsan ancak gönülde pişer
Yoksa hep ateşe düşer

İNSANI SEVDİM

Hep insanı sevdim
En çok insan olamayandan korktum

İNSANLIK HALİ

Duygulu düşüncelisin
Değerlerin erdemlerin var
Sadece kendini düşünmüyorsun
İnce ruhlusun

IRMAK DENİZE AKAR

Haydi, ara gökyüzünü
Gelsin gönlüme karışsın

İŞARET

Uçarken uçurtmalar gökyüzünde
Yıldız tutup da kaydın mı
Bilemedim kaç kurşun yandı yüreğimde
Düşüp de kendi kendine

IŞIĞA DÖNDÜ YÜREĞİM

Işığa döndü yüreğim
Karanlığı delemezse kırılıyor

IŞIĞIMI GÖRMEYE GELSİN

Bu sevdayı götürün ahire
Kanatlı kalbimi sürmeye gelsin
Gecesine aydınlık olayım
Dostum ışığımı görmeye gelsin