Ahmet Gürlek Şiirleri - Şair Ahmet Gürlek

BU KÜL BU IŞIK BU DUMAN

Güzellerin ateşine yanmışım
Böyle cehennem görmedim
Ne güzelmişler
Ne ateşleri varmış

BULAMADIM

Vücut buldum tutunacak
Dal bulamadım
Senden güzel gül aradım
Gül bulamadım

BÜLBÜL GİBİ

Eşi benzeri olmamalı insanın
Gül gibi
Sevince ölmemeli insan
Bülbül gibi

BÜLBÜL SÖYLEMESE DE GÜL ANLAR

Gözün anlamadığını akıl
Aklın anlamadığını gönül anlar
İsterse sussun dil
Bülbül söylemese de gül anlar

BULMUŞUM KENDİMİ

Ne yana dönsem Kabe’dir bana
Aramış bulmuşum kendimi

BU ŞİİRİ UFUKLARA YAZDIM

Bu şiiri ufuklara yazdım
Yerler ile gök birleşirken sor beni
Sevdamı aklına kalbine yazdım
Duyarken düşünürken gör beni

BÜTÜN HALİNDE VÜCUT BENİM

Bir organ değil
Bütün halinde vücut benim
Sağ da benim, sol da benim
Çöl benim, yol benim...

BÜTÜN OLMAK

Bütünleşmezse hep eksik kalır insan
Ve hep arar kendini tamamlayacak olanı
Kendini aramak gibi
Sevdiğini aramak gibi

BÜYÜK MEVSİMLERİN YAZLARI

Büyük mevsimlerin yazları büyük olur
Büyük denizlerin kızları büyük

Büyük dağların gölgesi büyük olur

ÇAĞRIŞIM I

İlham geldi yazdırdı
Kirpiğini kaşını…
Şeytan geldi azdırdı
Mezarının taşını…