Ahmet Gürlek Şiirleri - Şair Ahmet Gürlek

BENİ YAKIP BANA KÜL DERSİN

Güller açar bahçende
Bana dal dersin
Beni yakıp bana kül dersin

BEN OLAYDIM

Perdeler örtülürken neye yarar açık pencere
Dudaklarımda mühürlenirken dudakların
Beninde nokta olaydı benliğim
Kalbinin kanatlarında ben olaydım

BEN SANA GİDİYORUM

Sen bende kalıyorsun
Ben sana gidiyorum

BEN SANA HİÇ SÖNMEDİM

Sen yaktın beni
Ben sana hiç sönmedim

BEN SANA KALBİMİ BÜYÜTTÜM

Çölleri bile Leyla sandım
Gözlerim seni gördü dünyada
Ben sana kalbimi büyüttüm
Kalbimde seni büyüttüm

BEN SENDE CANAN BULURDUM

Sende çöller can bulurdu
Ben sende canan bulurdum

BEN SENİ

İntihar namlusu şakağımda
Son namemi yazarken
Elveda mektubunda sevdim ben seni

BEN SENİ GÖZ SÜRMEDEN GÖNLÜMLE DE SEVERİM

Sevilen güller solmaz sen de solma manolya
Ben seni göz sürmeden gönlümle de severim
Dağlar senin ferman gönlümündür
Aşk dediğin külleri yakmaktır bir gül hatrına

BEN SENİ İSTERDİM

Bülbül gülü isterdi
Gül dalı
Yolcu yolu isterdi
Ben seni isterdim

BEN SENİ SEVDİM

Ben seni kışlarda ve yazlarda
Kar üstünde beyazlarda

Ben sensizliği dışımda