ATEŞ DENİZE DÜŞTÜ SENDEN ÖNCE
Sen bana sarılsan kendin olurum
Sellere kapılsan bendin olurum
Dalgalar an olsa, ben dün olurum
Veririm canı yâre günden önce
ATEŞ DENİZİNDE NAR OLMAYINCA
Bu dünyada kalınıp da murat alınmaz
Gönlünü verince alacak yar olmayınca
Cennet bahçe olmaz
Gönül dağındaki kar eriyip
ATEŞİMİ ATEŞİNLE SÖNDÜRDÜN
Bir güzel öyle bir yaktı ki beni
Küllerimi götürdüm ona
Ve dedim ki
Ateşimi ateşinle söndürdün
ATEŞİNDE IŞIĞA GİTTİ
Sen hiç aşkın ateşinde yüzen
Bir kul gördün mü tellal
Söyle verdim aklımı
Kalbimi verdim gitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!