kendime ne kadar öfkeliyim bir bilsen
bu öfkeyi dindirecek bir ses bulamadım
şiir yazan biri miydim?
ya yazmasam bu kafiyesiz mısaraları,çıldırırdım
acı çekerek gelişiyoruz biliyorum
vakti geliyor bir karayelin daha
bilemem nasıl dayanıcak bu gemi buna
seni tanımasam belki bu dümen güvende olurdu
ozaman ne bu güverte ne de bu dümen olurdu
kelime kelime yaklaşıyorum sana
şimdi o gizli mabedindeyim
herkesten saklı sigarayla seviştiğin yer
beni buraya getiren şükrüm ve acım
herkes saşkın ,koca deniz şaşkın
şu trabzonun dağları şaşkın
ne ilginç anlayabiliyorum
ama o beni hiç anlamadı
ben onu döktüm bıraktım
acımı gözlerimden sildim
tekrardan onu hatırlamamaya bağladığım umudum
parça parça hesap veriyorum şimdilerde
ne dediğim belirsiz ,kime ağladığım belirsiz
yorgun fikirler sonuyum ben
kendime bunu haram kıldım, yeter
saçım da sakalım da kemiklerim kadar sert
biz bize kaldık
ne acayip oldu bu iş
kalmadı şu tozlu oda da dolu koltuk
anlatabilsem içimi camdan tavana duman dolar
nefes de kendini saklar
görüyorsun belki biliyorum
kanıtım yok ama gerekte yok
bu sessizliğini anladım
sen sakın ses etme
hayatta da mutluluklar mümkünken
işte bu kadar güçlü olmalıyım
seni satın alabilecek
snei bana ait kılabilecek kadar
bu güçlü olmam için bir sebep olamaz mı
bu çağrıya cevapsız kalmamam gerek
açık bir nefes seni kendine getirir elbet
kapalı dualar ardına saklanıp ne elde edeceksin
dişlerinle canavarlarını parçalarsan ne kötülük ama
kimsenin istemyeceği düşmanlardan korkun mu var
yaşın küçük diye mi yoksa
hala kanın deli olduğundan mı veya
lütfen beni unut artık
izin ver ben de seni unutayım
unuttum zaten derim ama bazen
müzikle sürüklenirken hatrın geliyor ,gelmesin.
bunu hem sana hem kendime yazıyorum
hep söylermişim gibi kalsın kulaklarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!