havada kar kokusu var kardeşim
damarları kesilmiş dalların
çürümüş yaprakların ve
tanrı bilir başka pek çok şeyin
bilinen en titiz çöpçüsü… kar
doldur be meyhaneci
evde bekleyenim çok bu gece
doldur şu kadehe
umudun rayihalarını
sabrın nefasetini
umarım bulmayı,
bu deliliğin sonbaharı sevgilim
sen kendine ben kendime
teyit için birbirimize
bir gerçektir dikte ediyoruz
inanman gerek
pervazsız ahlaksızlık dediğin
eskidi mi dersin yüzümüz
aynı sokakta umutla beklerken
sokağın çöpçülerini postacılarını geçtik
çıkarcı misafirler ezberledi sanki
bakışlarımızı
dikildiğimiz köşe başını
gonca vermeden gül oldular
açılıp çiçek olacak
kokutacak bahçemizi mis diye
sevindirmeden ve
kimseye vermeden
geleceğe dair bir umut...
bu bir çanta
bir kırmızı vinileks çanta
parlak umutlar var içinde
gözden uzak
kalmışlar bir kilidin altında
kim doldurmuş onları
duyduğunu bilmeme imkân yok
ama seslendim sana
tepelerinden mezopotamyanın
öyle büyüktü ki ova,
ulaştığına nefesimin, inanamadım
kalabalık sokaklarında aradım seni
of be sıkıldım bak yine
hep aynı hep yeniden
rüyada bile kalmadı umar
geçmişte bir zaman
istedi de iki kişi olduk diye
geldik bu merkeze
bu sizin için yapılan son çağrı
sizin için
benim için
son çağrı
yer görevlisi…
kapı numarası hangisi
kayıp giderken an
tutunmalı insan
güvenle yaşamak için
tutunmalı tutunabildiğine
hem de alabildiğine
şu kısa ve yeknesak ömürde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!