Ahmet Erdem Şiirleri - Şair Ahmet Erdem

Sabah güneşine yüklüyorum duygularımı
Boğazın sularında yıkıyorum
Kuşluk vakti

Yavaş yavaş siniyorum soğuk şehirlerine
Cam selama duruyor

Ne zaman
Başımı koyacak
Bir diz bulsam
Taş olmaya soyunuyor

Ya da bir noksanlığım

Bir günü daha yuttuk zamanın ağzında,
Çocuk gülüşleriyle sokak cıvıl cıvıl
Yeni evlerin sevinci konmuş pencerelere,
Gözlerimde unuttuğun eski bir bayram var.

Herkes gelir, yollar insan taşır,

küçük şeyleri
büyütmeye üstüne yok
esen yelden nem alıyorsun,

selavatla anıyorum
adını

Dag gibi olan sorunlarından
bir taş atarak yükünü hafifletmeyi seçen
beşerim,

Yürüdüğün yollardaki çakıltaşlarını
tek tek ayıklayıp güller sermek

"Bir dost şairin kaleminden Annem"

.......bir annenin alnına yazılmış destan.....

Saçlarına yıldızlar serpiştirmiş zaman,
kınalı bir turna gibi

Zaman zaman
suya benzemiyorsun
kırılsan da akıyorsun

Kaybettiğimi sanıp
evham girdabına düşüyorum

Sen bir oyun bozansın...
Giderken yaktın bütün gemileri.
Ardında kül bıraktın—deniz bile yangın yeri artık.
Su tutuştu... soğuk rüzgarlar
Diken diken etti hatıraları.
Alaz aldı geceleri, bilesin.

Esen yelde kokunu arıyorum
yoksun
bu yüzden hava kekre,
gökte gözlerini
A v r a s y aDÜŞLERİM SEN ..

Sen tebrikleri toplarken yıldız yıldız
Göz göze geldim kendimle,
Gıpta yükünü sırtlayıp geçtim
Sana çıkan her duanın önünden.

Bu gurur bana yeter dedim,