Ahmet Durgut Şiirleri - Şair Ahmet Durgut

A'dan, Z'ye...Menzil.


Hak varlığından "Dirim"......
Can ve kâlp biçimiyle Çoğul ayrılıp

Yaradan Allah'ın Nur içinde bir zaman
Zamanın içinde Minnet'i can yarattıkları.
"Ben" tarafı çarşıdır......"Sen" tarafı karşı...;
Bir davulcu geçer, akılların tam ortasından
Kalkıp bakarlar ki, Adem ile Havva'nın
Varlık Düğünü vardır meydanda...

Yılları
Aşk ve âşık sen
Eyâleti Sevişmek...
Dirim yâdı

Duruş Seyrederken Hayâl'i...
Araziye her karar şok dolsa da,
Gör bir zaman ki içinden girip
Orada Mânâ, yorum'dan yemin dilenmez.!

Ben de şiirler yazdım, ne fark etti?
Kaç kişi okudu, tanıdı beni?
Kaç kişi öğrendi? Şairliğimi...
Kaç kişi "İyi bir şair" dedi, Çorlu'da...?

Umut, vurulursa ufukta...
Zincirlenir kelimeler...;

Neylerse kader eyler, yazıyı ömür eyler.
Söylerse âşık söyler, aşksızı bahtsız söyler.

Hayatın can dallarına
Giriverince sonbahar
Düşerlerken "Ben" dalından

Dönemli olan can yapısında akmak...
O yapıda aramayanlar düşünsün.

Haykıra haykıra
Aynalara...
Bağırıp vuruyorsun.