Ahmet Çivi Şiirleri - Şair Ahmet Çivi

bir hayat düşünün
sonu görülmeyecek bir biçimde
bir yaşam düşünün
zamanın ötesinde
sevginin sınırı olmayan
ayrılığın adı duyulmayan

gençliğimin baharında,alınterimle, büyüttüğüm sevgimi.
beni ortada bırakıpta, gitti, sanki el gibi.
kurak çöllerde bir divane,bir garip aşık gibi.
yer gök bir olmuş,yitik sevdamı arar.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

bir ilkbahar sabahında,yitirdim hayellerimi.
şu uzakta görünen gemi, yoksa bizim gemimi.
yaklaş be kaptan,göreyim son bir kez yarimi.
uzaklar aleminde yaşayan, bir garip yolcuyum ben.

elinde bir gül gibi kurumaya mahkum
gözlerinde buzuldağıyım erimektir korkum
kum tanesi misali savrulmuşcasına yorgun
dizlerinin dibinde biçareyim ben

elimde bir gül,hayellerin ötesinde yine sen varsın.
boş sokakalar beni,sensiz geçen gecelerde sarsın.
hani, an gelirde, bir nisan yağmuruna, tutulursun,ya.
senin yokluğunda bu beden, sevda ateşinde yansın.

hayat dediğin,tek gösterimlik bir film sahnesi.

biçare yollara hüküm sürmüş kaderim
hangi yöne baksam o manzara senin
neden seni görünce tutuluyor dillerim
ah bir kere sana vefasız diyebilseydim

çözmek kolay değil, bu bilmeceyi.
düz yolda yürürken,yokuşu görebilmeyi.
çözenler sanki mest be mest olmuş,görmez geceyi.
marifet budur, yaşarken hayat dantelini örebilmeyi.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

yitik sevdaların, karanlık limanlarında,
kaybettim aşkımı öylesine yapayalnız.
ve
öylesine kimsesiz.
kuş uçmaz,kervan geçmez, diyarlarda bekledim hayatı.
yorgun bir anka kuşu misali,boş diyarlarda kimsesiz.

ne zamanki gök yüzü karadığında
ay ışığına şöyle bir derinden bakın
ellerini semaya her kaldırdığında
bil ki ben oradayım sana çok yakın

alsam diyorum başımı
gitsem kimsesiz uzaklara
sarsam ömrümün geri kalanını üzerime
sormasam ne varsa geçmişte yaşanılan
yok saysam çizginin öbür yanını
yanlızlığımıda yanıma alıp uzaklaşsam