Öyle kırgınım ki insanlara
İçindeki şeytanın sözünü tutup
kalp kıranlara
kendini beğenmişlere
Kırgınım insanlara
Dünyaya tapanlara
özledim seni
hangi
cehennemin dibiydesen yine de gel
ıslanalım pervasızca
şarkılar söleyelim
kimsenin bilmediği
her sevişmede adını kulaklarıma fısıldayan
o yosmayı bile özlüyorum
özlüyorum işte
her saat başı
nedensiz sevinçlerini
sımsıcak öpüşmelerini
sessizce
sevdim seni
sana
farkettirmeden
sana
hissetirmeden
sevdam üzerine rulet oynuyorum
namluya sürdüğüm tek mermisin
oysa
her tetiğe dokunuşumda ateşleniyorsun
vuruluyor aklım
bir şeytan dolduruşudur diyorum
suskunluğumun
feryatlarımın
çoğu zaman
konuşamadıklarımın
Dermanıydı
şiirlerim
Aniden
uyanıverdim
uykudan
hiçbir tepki vermeden
üstüm başım ter için de
öyle bir sarılmıştın ki bana
Haydi
Üzülme bu hayat için
Ne bileyim
Sat bu hayatın anasını
Bırak
Üzülme şerefsizlerin
yar giderken beni yanına al
bırak gölgem kalsın
sevdamın başucunda
çok görme yar
o da
bu günbatımında kaybolur gider
yar yak bu sevdayı
içimdeki ateş sönmeden yak
kömür olalım sarmaş dolaş
yak bu sevdayı yar
ısınsın birkaç fukara
üşümesin sevdamız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!