Ahmet Balkı Şiirleri - Şair Ahmet Balkı

birazdan yağmur yağacak
yunacak yapraklar
ortalık gül kokacak

ev sanıp yavru yapan kediler
karton kutularda

terliydi atlar geldiklerinde
hırslıydı
hüzünlüydü
kalkıp iniyordu burun kanatları
bozguna mı uğramıştı bir ordu
yangından mı kaçmışlardı ne

bir şahinin bulutsuz bir mayıs günü kafeste gökyüzünü düşündüğünü, düşündüm. yağmur az önce yağmış üstelik kahredici bir koku üst baş yüz el, güneşe bulanmış. çeksem içime suçluluk duymadan su içer gibi, olabildiğince mavi olabildiğince gökyüzü, oh be desem, yaşamak ne güzel.

beyazdı gömleğim
beyazdı ceketim
ayakkabım
çorabım
kravatım,
jöleliydi saçlarım

aynı çorapları giyiyoruz
artık
oğlumla,
demek
ih
ti

saçların karışmış maviye,
yüzün ellerin…
duyulur kokusu dağ yellerinin
esintisinde.

mavi,

salındıkça siyah saçları
ay vuruyordu ışığını
uzun beyaz gerdanına

ayrılık şarkıları söylüyordu rüzgar
dumanlı bakışları karışıyordu

sarın kendi ateşinle
gözlerini yum
rüzgarın sesini dinle

ötüşüyle
hüzünlü bulutları çeken

başka yok dedi, kadın.
adam,
kadının gülüşünü çaldı en son.
...
dikişleri söküldü entarisinin
çiçekleri döküldü.

beyaz badanalı evimizin
küçük penceresinde
sarı çiçekler açardı
uzun saplarında sallanan,

toprak saksılarında