Ahmet Asal Şiirleri - Şair Ahmet Asal

Mânâ denizinde alabora oldum,
Batmadım dibe, birden kıyıya vurdum!

Maddenin tesiriyle taşlaştı kalbim;
Işıktan ziyade hak gölgeyi bildim!

En olgun anında
Kurt düşer içine,
Sen oldum sanırken
Çürürsün içten içe!

Komedi!
-Ne?
Espri!
-Nasıl?
Latife!
-Kim?

Bilinmez bir dağdan akan,
İçilmez bir suyun içindeki
Görülmeyen bir taşın
Yuvarlanışı gibi süzülür
Dilimden sözler...

Yağan yağmur gözyaşlarım,
Esen rüzgar yüreğimde titreyiş...
Ben, işte ben! Koca evrende hiç...
İçim koca bir alem, bu nasıl bir iş?

Tek yüce, tek ulu, ey büyük Tanrım!

Yazılmamış ne kaldı
Söylenmemiş...
Tükendik bir akşam üzeri
Günbatımıyla beraber
Ne söz kaldı
Ne yazı...

Yaşıyorum
Gün saymıyorum
Hayatın hesabı olmaz
Kaç gün, kaç ay, yıl, asır

Yaşıyorum

Sohbet, muhabbet
Sensiz olamazdı
Sen demini aldıkça
Söz yarım kalamazdı

Güleçtir benim anam
Gül yüzünü severim...

Lezzetlidir eli ocağı
Aşını ekmeğini severim...

Neydi bizi bu topraklara
Çivileyen ?
Konar göçerdik halbuki
Dağları aşardık
Rüzgarlara yoldaş
Denizler geçerdik