kolları gerilmiş İsa
..sarılmış düşlerde kantar
başından tufanı gitsin
......hani senin beslediğin
izi kalır boğazında hayatın
giysini çıkar
CXXI
Hep mi arar insan seni
İnsan oğlu meyve misali
Topraktan gelir toprağa gider
Önce karo ol dedin
Sonra kupa, sonra da sinek
Daha sonra, gönlümden
Maça geçiyor dedin
Senin için maça oldum
Yok artık daha neler
Hala seni mi düşünüyorum
Aklım şaşırmış olmalı
Aradan yıllar geçti
Seni unutmuş olmalıyım
Düşünmedin giderken
Ardında kalanı
Cehennemse cehennem
Ateşse ateş dedin çekeceğim
Ama ne cehennemi
Ne ateşi gördün, bu dünyada.
Dün gece bir rüya gördüm
Ölmüşüm cenazemdeyim
Beni seven ve sevdiğim herkes gelmiş
Bir tek sen yoksun
Seni tanıyan dostlarım
Sana haber verdiklerini
Çılgın bir bulvardı
Buluşacağımız yer
Aynı yerdi, biraz ötesinde
Ayrıldığımız yerin
O gün yollarımızı ayırırken
Sevdası elinde kalan
Aslına sadık kalınmış
Bir kopya gibidir
Bir terk ediş ertesinde
Öyle ki aslında yalnızca
Gitme beni bırakıp
Kal sonuna dek
Birlikte olalım
Sensiz ne yaparım
Çektiğin acıları
Bahane etme ne olur
Gençliğinin dumanı tütüyor henüz
Çağlara meydan okunan yaştasın
Gençliğin yakar önünü tutanları
Bedenin küllenene dek korkma
Körükle gençliğini durmadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!