Ahmet Aka Şiirleri - Şair Ahmet Aka

/bir güz şarkısı yaz
dallar duaya durmadan
dokunulmadan dudaklarıma
bir beyaz gece tutuştur elime eylül/

Eylül, saçlarında saklı bir yağmur

/kuytu bir köşeye çekilip her an
hep seni düşünmek ne kadar güzel/

aa
anne
yağmur yağıyor dışarıda

bana bir cigara sar
sonra bir şiir oku
bırak parmaklarını derin sulara
bu gece ay dedeye bak

bir ışık çal gökyüzünden

devrim şarkıları ezberletirdi babam
annemin gözleri şişerdi ağlamaktan
akşamları ağabeyim,
mermisi tükenmiş mavzerini yağlardı
ocak başında yarı uykulu yarı uyanık ederdik sabahı
hiç de yabancı gelmeyen postallar basardı kasabayı

bu puslu şehirden alıp başımı
göçmen kuşlar gibi
yine bir nisanda bir cuma vakti
yük trenleriyle dönebilirim

o eski ıslığı çalarken rüzgâr

/sesini alamıyorum/

göze almak yetmiyor yaşamayı
bir akşamüzeri karlı dağlardan
leyleklerin geçişi
artık sarmıyor beni

Kılcal damarlarında kılıçtan keskin sızı;
Bilirim, zaman bozuk! Asır, arın hırsızı.
Nasıl olurdu gençlik, rehberi olmasaydın?
Dünya seninle güzel, dünya seninle aydın.

Senin sarığın beyaz, bir toz bile kondurma.

gedavet olsan ikindi üstleri
bildik bilmecelerle
tarasan saçlarımı
secdeye değen yanımı öpsen
ya da sen konya olsan…

bu akşam yağmur yağıyor buraya
bu akşam
ağustos'tan bir ölüm sunuyor
bu akşam
üç can
üç candan insan

takkeli dağ içime düşüyor bu gece
yıldırımlara çarpıyorum kendimi
elimi ölümün şakağında yıkıyorum
şehir yıkılıyor
ben ayıkıyorum