Ahlak Erezyonu Şiiri - Kerim Yavuz

Bu bir serzeniş
Yüreğimin derinliklerinden kopup gelen.
Bu bir baş kaldırış ahlak çöküntüsüne.

Medeniyet içinde medeniyetsizlik,
Kültürümüzü sinsice kemiren.
Zihinleri bulandıran paranın kiri,
İşte budur yüreğimi acımasızca kahreden.

İnanın gururuma dokunuyor,
Körpe bedenlerde dolaşan
Yetmişlik köpek salyaları.
Ve çaresizlik içinde kıvranıyor,
Bataklığa saplanan düşlerin çığlıkları.
Duygular yüzeysel, vaka utanç verici.

Saçlar kadınsı, görüntü erkeklikten çok uzak.
Yollar aynı yol
Yürümeler değişti, kalçalar zikzak.
Değişti doğal yapı, görüntü sarımtırak.
Otel odaları utangaç, köprü altları çaresiz.

Kapanmaya niyeti yok,
Açıldıkça açılıyor bu yara.
İnsana verdiğim değerdendir,
Kanıma dokunuyor bu manzara.
Hava puslu, ortam belirsiz.
Bir yanda teşhiri özgürlük zanneden zavallılar,
Bir yanda
Çılgınlıklara kucak açan ekran şaklabanları.

Ahlak zeminden kaygan
Ekranlarda deşifre yaşantılar.
Ve varoşlara kadar yansıyan kepazelik.
Kulaklarda batı rüzgarlarının esintileri.

Bunlar mı medeniyet diye önümüze konulan?
Kendinize gelin beyler,
Bu bir ahlak erozyonu,
İnsanımıza musallat olan.